راه فرار کجاست؟؟

با دیدن این منظره ، ترس و وحشت بیش تر می شود و در میان آن «هیاهو» از خود سؤال می کنی : عاقبت چه خواهد شد ؟ بالاخره به کجا می روم ؟ کی محاسبه ام تمام می شود ؟ اما کسی را نداری که پاسخت را بگوید و جواب سؤال هایت را بدهد . همه در فکر خودشان هستند ؛ هر کسی با خود بگو مگو هایی دارد و تو در حال زاری و ترس هستی که به موقف سوم می رسی ؛ تازه فهمیده ای که کجا هستی ؛ از اطرافیان درباره گناهان و ثواب هایشان سؤال می کنی . وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءلُونَ الصافات: ٢٧ «بعضی به بعضی رو می کنند و از یکدیگر پرس و جو می کنند .» و هر کدام جوابی می دهند . جواب آنها دردی بر دردهایت اضافه می کند و تو را بیش تر دچار تردید و ترس می نماید و در سختی و دشواری به سر می بری و انتظار عبور از توقف گاه را می کشی که ناگهان نگاهت به برادرت می افتد و با سرعت به طرفش می روی و صدایش می زنی : برادر ! ..... برادر ! ...... بیا ! ..... بیا اینجا ، من اینجا هستم ! و «او» بادیدن «تو» پا به فرار می گذارد ، و «تو» او را دنبال می کنی تا حرفت را به «او» بگویی ، ولی هر چه می دوی ، «او» سرعتش را بیش تر می کند و «تو» نا امید و خسته و کوفته ، توقف می کنی ، عرق ، سر و رویت را پوشانده است و می خواهی آن ار پاک کنی ، ولی مگر می شود ! سرت را از شرمندگی به پایین می اندازی و می خواهی به طرف جلو بروی ، که «پدرت» تو را می خواند و «تو» با دیدن «او» از شرمندگی گناهانی که کرده ای پا به فرار می گذاری و با خود می گویی : باید از این صحنه «فرار» کنم و بیرون روم ! اما فریادی تو را متوجه خود می کند که : وَالَّذِينَ كَسَبُواْ السَّيِّئَاتِ جَزَاء سَيِّئَةٍ بِمِثْلِهَا وَتَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ مَّا لَهُم مِّنَ اللّهِ مِنْ عَاصِمٍ َ يونس: ٢٧ «آنان که مرتکب گناه شده اند ، باید مجازاتی همانند گناه خود با ذلت و خواری ببینند و هیچ قدرتی وجود ندارد که آنان را از سخط الهی و کیفر عادلانه او بر کنار گناه دارد» NEW...