جنگ جهانی دوم وتأثیر آن بر جهان اسلام

نتيجه تأسف بار جنگ اول جهاني آن بود كه امپراطوري عثماني در سال 1342 و براي هميشه از نقشه جهان حذف شد و از دل آن يك كشور سكولار و ناسيوناليست بنام «تركيه» زاده شد. از آن پس، مسلمانان در عرصه بين المللي وزنه قابل اعتنايي نبودند. آلمانها هم از نتايج جنگ احساس حقارت و سرشكستگي مي كردند و در انديشه احياي مجدد قدرت خود بودند. آنها به دنبال شخصيتي بودند كه آب رفته را به جوي باز آورد. به زودي صحنه سياسي آلمان شاهد ظهور فردي بسيار نژاد پرست و خطرناك بود. آن فرد «آدولف هيتلر» بود كه در جنگ جهاني اول درجه گروهباني داشت. او ديده بود كه چگونه امپراطوري آلمان در جنگ شكست خورده و تحقير شده بود. پس از پايان جنگ وي به حزب نازي (حزب ناسيونال سوسياليست آلمان) پيوست كه ادعاي احياي امپراطوري و سيع آلمان با تكيه بر برتري نژاد ژرمن (آريا) را داشت. هيتلر مردي بود با عزم و اراده آهنين لذا در انتخابات پارلماني سال 1933 به پيروزي رسيد و صدر اعظم آلمان شد.

اين اتفاقات خبر از تغيير مسير حوادث اروپا مي داد. زيرا به زودي هيتلر پيمان ورساي را لغو كرد و خواستار مناطقي شد كه از آلمان گرفته بودند.

در نخستين گام براي ايجاد شكاف در صف متحدان اروپايي، با انگليس يك معاهده دريايي امضا كرد و معاهده ديگري در خصوص عدم تجاوز با شوروي و لهستان به امضا رساند، منطقه سودت را از چك و اسلواكي پس گرفت.سپس ناحيه «رناني» در مرز آلمان و فرانسه را اشغال نمودو در سال 1939 از لهستان خواست كه بندر «دانزيگ» را به آلمان واگذار كند. لهستان امتناع كرد و اين بهانه اي شد براي هيتلر كه در 17 رجب 1356 اول سپتامبر 1939 با يك حمله برق آسا، ظرف 24 ساعت خاك لهستان را اشغال كند.

كشورهاي متحد از آلمان خواستند كه از لهستان عقب نشيني كند ولي با رد درخواست آنها جنگ دوم جهاني شعله ور شد. بسياري گمان مي كنند كه آن جنگ فقط در اروپا بوده و دخلي به مسلمانان نداشته لذا مسلمانان در اثر آن آسيب نديده اند. ولي هرگز چنان نيست بلكه بر عكس مسلمانان كه در اصل هيچ كاره بودند ولي نخستين قربانيان اين جنگ بودند. با شروع جنگ، مسلمانان به قربانيان جبهه مقدم تبديل شدند. چنانكه در جنگها به پيش انداخته و به خط مقدم اعزام مي شدند. زيرا در آن هنگام بسياري از كشورهاي اسلامي مستعمره اروپائيان بودند و آنها مسلمانان را از اين كشورها به جنگ اعزام مي كردند. چنانكه انگليسي ها، گردانهاي متشكل از مسلمانان هندي را در خط مقدم جنگ فرارمي دادند و فرانسوي ها مسلمانان مراكش و غرب و مركز آفريقا رادر جبهه مقدم به جنگ وا مي داشتند بعلاوه خود سرزمينهاي اسلامي نيز جولانگاه نبرد بين طرفين درگير در جنگ شد. كشورهاي شمال آفريقا از جمله مصر و ليبي و تونس، صحنه شديدترين و هولناك ترين نبردها بين آلمان و متفقين بود كه در اثر آن خون هزاران مسلمان بي گناه به زمين ريخته شد و خسارتهاي شديدي به كشورهاي آنها وارد آمد و منابع و ثروتهاي آنها غارت شد. و دارائي هاي آنها براي جنگي كه هيچ دخلي به آنها نداشت هزينه شد در اثر اين جنگ، بيكاري و فقر و ركود اقتصادي براي سالهاي طولاني، كشورهاي اسلامي را اسير خود كرد. دردناك تر از اين حوادث، اتفاقاتي بود كه پس از جنگ براي مسلمانان اروپا بخصوص مسلمانان منطقه قفقاز افتاد. رهبر ستمگر و كمونيست شوري ؛استالين مسلمانان قفقاز را به همكاري با آلمانها متهم كرد و با قساوت تمام آنها را قتل عام كرد. و يازده مليون نفر از آنها را به منطقه دور افتاده سيبري در شمال شوروي و نقاط ديگر تبعيد كرد كه در اثر اين جابجايي بسياري از آنها از بين رفتند. دولت كمونيست چين هم، همين رفتار را با مسلمانان چين تكرار كرد. خلاصه كلام آنكه اين جنگ رنجي وصف ناشدني براي تمام بشريت و خاصه براي مسلمانان بود و تعداد كشته شدگان به 54 مليون نفر رسيد كه تقريبا نصف آنها از مسلمانان بودند.